Neuraaltherapie

Neuraaltherapie is gebaseerd op het werkingsmechanisme van het verdovingsmiddel procaïne. Dit plaatselijke verdovingsmiddel is in de eerste wereldoorlog ontwikkeld door een Franse chirurg. Oorlogsverwondingen werden in die tijd zonder verdoving operatief behandeld. Het verdovende effect maakte de pijn een stuk draaglijker.

Bij toeval werd door de beide broers Hunneke, beiden arts in Düsseldorf, in 1925 ontdekt dat het werkingsmechanisme van procaïne veel uitgebreider is dan alleen het verdovend effect. Met het injecteren van procaïne bleek dat niet alleen lokale pijnklachten behandeld konden worden maar ook klachten op “afstand”. Ze noemden deze methode Neuraaltherapie.

Lokale verdovingsmiddelen worden tegenwoordig vaak gebruikt bij kleine ingrepen zoals een tand trekken of het hechten van een wond. Alleen het verdovende effect is dan van belang om ongestoord te kunnen werken. Maar het werkingsmechanisme van procaïne en het tegenwoordig meer gebruikte lidocaïne blijkt veel meer toepassingsmogelijkheden te hebben. Zo blijkt het namelijk mogelijk dat tal van pijnklachten op de langere termijn behandelbaar zijn die met gangbare therapie niet of slechts zeer moeizaam te behandelen zijn.

Werkeningsmechanisme
Veel onderzoek is, met name in Duitsland maar ook in Nederland, gedaan naar het werkingsmechanisme van deze middelen. In Duitsland door de artsen gebroeders Hunneke en Dosch en in Nederland door de arts H. Lamers in Roermond. Helemaal duidelijk is het werkingsmechanisme nog niet. Wel is duidelijk dat het zenuwstelsel hierin betrokken is. Bij een operatie of verwonding worden altijd een aantal kleine huidzenuwen doorgesneden. Daarna ontstaat een litteken waarbij de kleine zenuwuiteinden onderbroken zijn. Iedere cel in het lichaam heeft een electrische lading. Uit onderzoek blijkt dat de electrische lading in een pijnlijk gebied hoger is dan normaal. Zeer waarschijnlijk veroorzaakt dit een toegenomen zenuwprikkeling. Na injectie in het pijnlijke gebied of in littekens blijkt de pijn vaak af te nemen en de electrische lading te normaliseren.

Segment
Bij de neuraaltherapie gaat de arts op zoek naar de oorzaak van pijnklachten.
De oorzaak kan gelegen zijn in het huidgebied waar de pijn gevoeld wordt,  op de plaats van een bepaalde zenuw. Dit noemt men segmentale pijn.

Stoorveld
Pijnklachten kunnen ook veroorzaakt worden door een bepaalde verwonding uit het verleden zoals een litteken van een ongeval of operatie. Dit wordt een stoorveld genoemd. Een stoorveld kan ergens anders in het lichaam klachten veroorzaken.

Complex
Beide bovenstaande oorzaken komen het meeste voor. Er zijn echter nog diverse andere behandelmogelijkheden met neuraaltherapie zoals injecties in de gewrichten, in de buurt van een zenuw, in de buurt van zenuwknopen, in de buik, in de keel en dergelijke.

Toepassing
Veel voorkomende toepassingen van neuraaltherapie zijn schouderklachten, hoofdpijnklachten, rugklachten, ischias pijn, knieklachten, uitstralende beenpijn of armpijn, ribklachten, syndroom van Tietse en Sudeckse reflex dystrofie.

Behandelwijze
In mijn praktijk combineer ik 2 behandelmethoden. De OrthoManuele behandeling en de neuraaltherapie. Bij het eerst gesprek worden alle klachten uitgebreid in kaart gebracht waarbij vooral gelet wordt op verbanden tussen klachten. (zie Intake) Daarna volgt een lichamelijk onderzoek waarbij de gehele wervelkolom onderzocht wordt op dysfuncties en worden segmenten en littekens onderzocht. Hieruit volgt een werkdiagnose en daarna een behandelplan. Het behandelplan kan eruit bestaan dat alleen OrthoManuele- Musculoskeletale behandeling nodig is of een combinatie met neuraaltherapie.

---